อึชตาดูโนวู (
โปรตุเกส: Estado Novo แปลว่า: "รัฐใหม่") หรือ
สาธารณรัฐที่ 2 คือระบอบเผด็จชาตินิยมโปรตุเกสก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2476
[1]พัฒนาจากรัฐบาลยุคเผด็จการแห่งชาติ (Ditadura Nacional) ที่เกิดขึ้นหลังจากรัฐประหารเมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2469 เพื่อล้มล้างรัฐบาล
สาธารณรัฐที่หนึ่งที่ไร้เสถียรภาพ โดย
เผด็จการแห่งชาติและอึชตาดูโนวูได้รับการยอมรับว่าเป็นสาธารณรัฐโปรตุเกสที่สอง รัฐใหม่มีแนวคิดการปกครองแบบ
อนุรักษ์นิยมและ
เผด็จการซึ่งได้รับการพัฒนาโดย
อังตอนียู ดือ ออลีไวรา ซาลาซาร์ นายกรัฐมนตรีของโปรตุเกสตั้งแต่ปี พ.ศ. 2471–2511 ก่อนที่จะลงจากตำแหน่งให้
มาร์แซลู ไกตานู เนื่องจากปัญหาสุขภาพแนวคิดนี้ขัดแย้งกับ
ลัทธิคอมมิวนิสต์,
สังคมนิยม,
ลัทธิอนาธิปไตย,
เสรีนิยม และ
ลัทธิต่อต้านจักรวรรดินิยม ระบอบการปกครองเป็นแบบบรรษัทนิยม,
อนุรักษ์นิยม และ
ชาตินิยม รวมถึงการคุ้มครองศาสนาคริสต์
นิกายโรมันคาทอลิกในโปรตุเกส นโยบายดังกล่าวทำให้แองโกลา, โมซัมบิก และดินแดนอื่นของโปรตุเกสอยู่ในฐานะ
เป็นอาณานิคมของโปรตุเกส และกลายพื้นในการขยายแนวคิดสังคมแบบโปรตุเกสในนโยบาย "กลืนกิน" ทั้งอาณานิคมในแอฟริกาและเอเชีย ภายใต้การนำของรัฐใหม่ มีความพยายยามรักษาความเป็นจักรรวรรดิเก่าอันยาวนานนับศตวรรษซึ่งมีพื้นที่รวมทั้งสิ้น 2,168,071 ตารางกิโลเมตร (837,097 ตารางไมล์) ในขณะที่อำนาจอาณานิคมในอดีตต่าง ๆ ได้เรียกร้องให้รัฐบาลโปรตุเกส
คืนเอกราชให้แก่อาณานิคมเหล่านั้น
[2]โปรตุเกสเข้าร่วมสหประชาชาติในปี พ.ศ. 2498 และเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งของ
เนโท (พ.ศ. 2492),
โออีซีดี (พ.ศ. 2504) และเอฟตา (พ.ศ. 2503) ในปี พ.ศ. 2511 มาร์แซลู ไกตานู ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้ารัฐบาลคนใหม่ เมื่อวันที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2517
การปฏิวัติคาร์เนชันในลิสบอนการทำรัฐประหารโดยทหารฝ่ายซ้ายโปรตุเกสและ
คณะกองกำลังแห่งชาติ (แอมึแอฟึอา) ล้มล้างระบอบการปกครองของอึชตาดูโนวู ตลอดเวลาหลัง
สงครามโลกครั้งที่สองได้มีการวิพากษ์วิจารณ์รัฐบาลอย่างรุนแรงจากนานาชาติและเรียกร้องให้รัฐบาลโปรตุเกส
คืนเอกราชให้แก่อาณานิคม ซึ่งรัฐบาลอึชตาดูโนวูเป็นหนึ่งในรัฐบาลขวาจัดที่ครองอำนาจยาวนานที่สุดแห่งหนึ่งในทวีปยุโรป